Handsaam | Rebecca van Delden

   (een hele oude foto)

 
De naam Handsaam, is de verzamelnaam waaronder al mijn activiteiten
in de vorm van consulten en trainingen plaats vinden.
Mijn grote liefde is de handleeskunde en ik verzorg met veel plezier 
de meerjarige parttime opleiding Handlezen.

Heel vaak vragen mensen hoe ik met dit vreemde vak "handlezen" in aanraking ben gekomen.
Daarom, voor wie nieuwsgierig is, hieronder een schets van mijn leven tot nu toe.

Ik, Rebecca van Delden, ben geboren in Assen, op 20 november 1966. 
Al vrij jong maakte ik kennis met fenomenen als pendelen, kaartleggen, piramide-energie en yoga. 
Ook de natuurlijke geneeswijzen trokken me en zo kon je me tijdens de eerste klassen van
de middelbare school al bij een cursus klassieke homeopathie vinden. In het gezelschap
van voornamelijk 45+ vrouwen die zich waarschijnlijk afvroegen of ik niet per ongeluk
het verkeerde lokaal was binnen gestapt.

In die tijd was ik ook al gek op boeken.
En ik had een soort spelletje; ik pakte gewoon op mijn gevoel in de bieb of boekhandel
een willekeurig boek wat ik dan "moest" lezen.
Op mijn 15e pakte ik op deze manier een handleesboek uit de schappen!

Tja....in eerste instantie was ik eerlijk gezegd flink sceptisch.
Ik kon me bij kruidengeneeskunde iets voorstellen, maar karakter uit de handen lezen?
Dat moest wel bijgeloof zijn!
Toch hield ik me aan de afspraak met mezelf en las het boek van a tot z.
En hoewel ik het allemaal nog steeds vrij ongeloofwaardig vond was er wel iets in het boek
wat me raakte. Ik begon -stiekem- om me heen te kijken en handen met elkaar te vergelijken.
Ik zag zo veel verschillende handen!
En toen ik voorzichtig wat uitspraken deed, bleken mensen het tot mijn stomme verbazing te herkennen.
In eerste instantie deed ik dat af als 'toeval'. En hoewel ik nog niet echt overtuigd was van de werkelijke waarde van de handleeskunde, was ik ook wel zo gefascineerd dat ik verder ging zoeken.
Toen bleek ook dat er veel meer was gepubliceerd en onderzocht dan ik verwacht had.

Jarenlang bestudeerde ik boeken en artikelen, maakte oefenanalyses van bekenden en onbekenden
(zo hebben naast familie en vrienden ook diverse collega's van mijn vader me in die fase geholpen).
Ik kreeg van hen feedback op duidingen waar ik veel van leerde. En hoewel lang niet alles herkend werd waren mensen over het algemeen toch vooral voor verbaasd (en soms geschrokken) over de inhoud.
("hoe kun jij dat weten? Dat heb ik nog nooit aan iemand verteld").
Gelukkig besefte ik ook toen al dat herkenning niet altijd betekend dat een duiding klopt.
En hoe enthousiast de reacties meestal ook waren, met de informatie die ik uit de literatuur haalde
kwam ik voor mijn gevoel niet verder dan 'losse flarden'. Ik miste diepgang en had het gevoel
dat dit soort duidingen niet echt 'zinnig' waren. Ik wilde iemand meer kunnen bieden dan 'verbazing'.

Op dat moment, ik was toen begin 20, liep ik dus min of meer vast in mijn zelfstudie. 
Handleeskundigen bleken elkaar op essentiele punten tegen te spreken (wat overigens in elk systeem en vak voorkomt ) maar bovendien stuitte ik regelmatig op -in mijn ogen- onverantwoorde,
onprofessionele of zeer dogmatische uitspraken.
Tijdens deze periode in mijn leven zocht ik dus nuance, diepgang en verbinding
binnen de handleeskunde. En op het juiste moment 'vond' ik mijn docente; Ardas Trebus. 
Ze liet mij ervaren dat je ook op een andere manier naar handen kunt kijken.
Ik maakte kennis met een visie waarbij respect voor de kwaliteiten en de ontwikkeling 
van jezelf en de ander centraal staat.
Ja, voor mij viel bij haar alles op zijn plaats en ik voelde heel sterk dat dit de ontbrekende
stukjes van de puzzel waren.

Bij Ardas heb ik jarenlang (prive)lessen gevolgd.
Met heel veel plezier, elke bijeenkomst was een feestje!

Tijdens een wat langere lesstop -omdat ze niet in Nederland was- heb ik nog een uitstapje
naar een andere opleiding gemaakt (zo happig op nieuwe informatie). Helaas bleek die benadering
niet bij me te passen, maar leerzaam was het wel :-)
Ik besefte nadien des te meer dat werkelijke respect kunnen voelen en uitdragen voor de mens
en zijn proces, niet iedereen gegeven is...

Nadat Ardas weer terug was kon ik gelukkig nog een tijdje bij haar verder.
Tot ze ging emigreren naar Nieuw Zeeland. Wat ik voor haar fantastisch,
maar voor mezelf zeer spijtig vond...
Een tijdje voor ze wegging bezorgde ze me nog een enorme schok door me uit te nodigen
om haar plek als docente handlezen bij een cursuscentrum over te nemen.
Omdat ik docentschap altijd als een vak apart heb beschouwd (een goede vakman/vrouw
is in mijn ogen niet automatisch ook een goed docent) voelde ik aanvankelijk een enorme
schroom. Maar al op de eerste cursusavond kreeg ik het gevoel: "dit past bij mij".

Tot op vandaag ervaar ik het begeleiden en (wederzijds!) leren als een geweldig leuk
en creatief proces.
Naast de basiscursus handlezen, bleek er al snel behoefte aan vervolgcursussen.
Sommige cursisten wisten gewoon niet van ophouden! Dus toen ik in '97 vanuit Haarlem
naar Groningen verhuisde heb ik al die 'vervolgen' gebundeld en uitgewerkt
tot de Opleiding Handleeskunde.

Ondertussen zijn er diverse oud-cursisten die hun eigen praktijk gestart hebben
of op andere manieren met de handleeskunde bezig zijn.

In 2004 is Handsaam een nieuwe fase ingegaan, vanaf dat jaar wordt de Handsaam
Basiscursus Handlezen ook door een aantal andere docenten verzorgt.
Deze collega's (oud studenten van de opleiding met veel enthousiasme, ervaring
en goede didactische vaardigheden) hebben de Basiscursussen
van mij overgenomen zodat ik me meer kon toeleggen op de vervolgjaren.
Maar... na een paar jaar miste ik de basiscursus zó dat ik hem toch ook zelf maar weer
ben gaan geven.

Een belangrijke persoonlijke verdieping kwam met het ontwikkelen van de opleiding Medische Handleeskunde.
Ik was al bijna 30 jaar bezig met de handleeskunde voor ik me rijp genoeg voelde om me daar aan te wagen...

Dat traject werd een geweldige reis die wonderlijk samenviel
met mijn kennismaking in 2011 met de Germaanse Geneeskunde van Dr. Hamer.
(ook bekend onder de term GNM / vijf Biologische Natuurwetten)

Hierdoor viel in één keer alles op z'n plek.
Mijn zoektocht naar de wérkelijke oorzaak en het NUT van ziektes kwam tot een eind.
Deze kennis resoneerde van a tot z met mijn levenslange gevoel dat de natuur niets vijandigs of zinloos doet.
En dat 'kwaadaardige ziektes', 'besmettelijkheid' en 'toevallige kwalen'  niet bestaan.
Alles wat ik had gevoeld, had waargenomen,
het schoof in elkaar en kreeg plotsklaps verbinding op uiterst logische en controleerbaare wijze.
Deze kennis is een enorm geschenk
en ik geniet er enorm van dat ik deze kennis nu ook kan delen.
Nooit uitgeleerd en nog elke dag verwonderd over het wonder van de biologie,
waar wij onderdeel van zijn.

Wel, dit is in vogelvlucht mijn reis tot nu toe.
De handen zijn en blijven een soort "rode draad" in mijn leven, en (naast Tom) mijn grote liefde. 

En nu...
Na 10 jaar Haarlem , 22 geweldige jaren in Groningen,
4 mooie tussenjaren op het prachtige landgoedje Oosterbroek in Eelde
wonen we alweer op een prachtige plek, net buiten het piepkleine gehuchtje Smeerling. 

Tussen de vogels en de bomen.
Het is hier heerlijk, zowel om te wonen als om te werken...

En hoe het verder gaat?
Ik laat me zoals altijd verrassen...
                                                   Rebecca

(laatste update mei 2024)